Regelgeving voor kortetermijnverhuur in Italië: Wat is er nieuw voor 2026?

Kortetermijnverhuur in Italië heeft de afgelopen tien jaar een opmerkelijke bloei doorgemaakt, met name dankzij platforms als Airbnb en Vrbo, die leegstaande appartementen en vakantiehuizen hebben omgetoverd tot lucratieve inkomstenbronnen. Vanaf 2026 zal een golf van nieuwe regelgeving deze dynamische sector echter hervormen. De Italiaanse wetgevers hebben deze regelgeving ingevoerd om te zorgen voor strenger toezicht en een betere integratie met het lokale toerisme- en woningbeleid.

De kern van deze nieuwe regelgeving draait om het waarborgen van transparantie en eerlijke concurrentie, zoals de Italiaanse minister van Toerisme, Lucia Belloni, onlangs verklaarde tijdens een conferentie in Rome. Inzicht in deze veranderingen is cruciaal voor vastgoedeigenaren die willen blijven profiteren van de markt voor kortetermijnverhuur. Experts in de sector stellen dat deze wetswijzigingen, hoewel aanvankelijk lastig te implementeren, op de lange termijn voordelen kunnen opleveren door de verhuurmarkt te stabiliseren en uitbuiting tegen te gaan.

Vanaf 2026 moeten vastgoedeigenaren in Italië zich houden aan een gestructureerd registratieproces wanneer ze hun panden aanbieden voor kortetermijnverhuur. De Agenzia delle Entrate, de Italiaanse belastingdienst, zal eigenaren verplichten een verhuuridentificatiecode aan te vragen, in het Italiaans bekend als 'codice identificativo di locazione' (CIL), voordat ze een pand te huur aanbieden. Deze maatregel is bedoeld om de registratie en belastingheffing van vastgoed te stroomlijnen en zo belastingontduiking tegen te gaan – een terugkerend probleem in de sector.

Bovendien zijn eigenaren verplicht een uitgebreid dossier in te dienen met gedetailleerde specificaties van het pand. Dit dossier bevat niet alleen de afmetingen en voorzieningen van het pand, maar vereist ook een historisch overzicht voor panden die van cultureel belang worden geacht. Het opnemen van historische details is bedoeld om het rijke architectonische erfgoed van Italië te behouden en tegelijkertijd tegemoet te komen aan de moderne toestroom van tijdelijke huurders.

In overeenstemming met de milieuduurzaamheidsdoelstellingen van de Europese Unie, vereist de wet dat alle vakantiewoningen voldoen aan specifieke energie-efficiëntienormen. Experts stellen dat deze eis aanzienlijke uitdagingen kan opleveren voor eigenaren van oude, historische panden, met name in steden als Florence en Venetië, waar de meeste gebouwen zijn gebouwd lang voordat energiebesparing een prioriteit werd.

Elke geregistreerde accommodatie moet ook een aansprakelijkheidsverzekering hebben, die zowel de eigenaren als de gasten beschermt. Deze verzekeringsplicht onderstreept de intentie van de overheid om toeristen te beschermen en ervoor te zorgen dat eventuele incidenten tijdens hun verblijf adequaat gedekt zijn. Volgens Marta Russo, een veteraan in de verzekeringsbranche, versterkt een dergelijke verplichting de aantrekkingskracht van Italië als een betrouwbare en veilige reisbestemming.

Bovendien moeten transparante prijsstrategieën worden gedocumenteerd en jaarlijks worden ingediend bij de Agenzia delle Entrate (het Britse agentschap voor toeristen). Deze rapporten moeten de seizoensgebonden prijsaanpassingen en eventuele kortingsacties beschrijven, zodat bedrijven integer handelen en toeristen niet het slachtoffer worden van willekeurige prijsbepaling. De overheid benadrukt deze transparantie om discrepanties tussen geadverteerde en daadwerkelijke prijzen te voorkomen, een veelvoorkomende klacht onder toeristen.

Naast registratie- en documentatieverplichtingen zullen de nieuwe wetten de protocollen voor gegevensuitwisseling tussen vastgoedeigenaren en lokale autoriteiten aanscherpen. Dit omvat de realtime rapportage van huurdersinformatie aan de lokale politie, een maatregel die aansluit bij de bredere Italiaanse strategieën voor openbare veiligheid. Burgerrechtenorganisaties hebben hun bezorgdheid geuit over mogelijke schendingen van de privacy, hoewel overheidsfunctionarissen verzekeren dat gegevens strikt vertrouwelijk zullen worden behandeld.

Nu Italië druk uitoefent op platforms voor kortetermijnverhuur om te voldoen aan deze steeds veranderende regelgeving, zullen bedrijven zoals Airbnb waarschijnlijk hun beleid op de Italiaanse markt aanpassen. De eerste signalen wijzen erop dat deze platforms de CIL-vereiste zullen integreren in de advertenties voor accommodaties om naleving te vergemakkelijken. Het succes van deze platforms in Italië zal grotendeels afhangen van hun vermogen om zich snel aan te passen aan deze wetswijzigingen.

Het nieuwe landschap voor kortetermijnverhuur in Italië is een tweesnijdend zwaard; hoewel het procedurele uitdagingen met zich meebrengt, biedt het een blauwdruk voor een meer verfijnde en duurzame markt. Een van de voorstanders van deze veranderingen is Giovanni Ricci, een econoom die betoogt dat dergelijke regelgeving het woningtekort in toeristische trekpleisters kan verlichten door overmatige omzetting van woonhuizen in toeristische accommodaties te ontmoedigen.

Kijkend naar eerdere voorbeelden, leidden soortgelijke hervormingen in steden als Barcelona en Lissabon aanvankelijk tot bezorgdheid onder huiseigenaren, maar uiteindelijk tot een betere balans tussen de behoeften van bewoners en de eisen van de toeristische sector. In Napels, waar toerisme eeuwenlang verweven is geweest met het lokale leven, zijn stadsbestuurders voorzichtig optimistisch dat deze hervormingen zullen bijdragen aan het terugwinnen van woonruimte voor de bewoners, terwijl de vitaliteit van het toerisme behouden blijft.

Naarmate de ingangsdatum nadert, promoten dienstverleners actief educatieve seminars voor vastgoedeigenaren om de overgang te vereenvoudigen. Juridische adviseurs en accountantskantoren bieden gespecialiseerde adviesdiensten aan om de complexe vereisten en nalevingsprocedures te doorgronden.

Een veelvoorkomend misverstand is dat deze regelgeving een poging van de overheid is om de markt voor kortetermijnverhuur te sluiten, iets wat door anekdotisch bewijs niet wordt ondersteund. Het doel is duidelijk om een gelijk speelveld te creëren, zodat zowel huiseigenaren als langetermijnhuurders vreedzaam naast elkaar kunnen bestaan. Bovendien wil de wet, door illegale verhuur tegen te gaan, de patriottische gastvrijheid van Italië beschermen tegen winstbejag.

Critici stellen echter dat de hoge kosten voor het voldoen aan de eisen, met name voor kleine vastgoedeigenaren, onbedoeld de ondernemersgeest kunnen ondermijnen. Eigenaren zouden te maken kunnen krijgen met ingrijpende renovaties om aan de energienormen te voldoen of met een toename van administratieve verplichtingen. Als reactie hierop voeren belangenorganisaties campagne voor stimuleringsmaatregelen of subsidies om kleinere eigenaren te helpen bij het doorvoeren van de noodzakelijke aanpassingen.

Terwijl Italië balanceert tussen het behoud van zijn cultureel erfgoed en het bevorderen van moderne gastvrijheid, weerspiegelen de regelgevingen voor kortetermijnverhuur in 2026 de inzet van het land voor duurzaam toerisme. Deze veranderingen benadrukken de complexe relatie tussen toerisme en lokale gemeenschappen en betekenen een strategische stap van Italië richting de integratie van traditionalisme met moderniteit.

Voor internationale vastgoedinvesteerders is het van cruciaal belang om op de hoogte te blijven van het veranderende juridische landschap in Italië. Het vinden van een balans tussen naleving van de regelgeving en de potentiële winstgevendheid vereist strategische planning en investeringen in adviesdiensten. De zich ontvouwende regelgeving is dan ook zowel een waarschuwing als een spannende kans voor diegenen die klaarstaan om het nieuwe tijdperk van kortetermijnverhuur in Italië te omarmen.